Veerkracht in deze rare tijd

In het IKON-televisieprogramma Kruispunt zag ik een mooi interview waarin Riet-Fiddelaers-Jaspers naar aanleiding van haar boek Natriltijd vertelt waar zij veerkracht vandaan haalt in deze rare tijd die voor de meesten van ons langer duurt dan we verwachtten.

Zoek contact, verbinding en accepteer hulp is een eerste tip die zij noemt. Veel mensen hebben de neiging zich terug te trekken met het risico dat ze in een hoekje versomberen. Dat contact maken kun je doen binnen je eigen bubbel, je gezin. Én daarbuiten: wie vind je leuk om te bellen of een online meeting mee te hebben, en hoe kun je daar een leuke waardevolle invulling aan geven?

De tweede tip was niet te ver vooruit kijken en in het hier en nu te blijven. Stel je zelf niet de vraag ‘hoe komen we deze tijd door?’ maar ‘hoe maken we er vandaag een leuke dag van?’ of wanneer dat al te veel is, ‘een paar leuke uren’. Dat kan zitten in het bedenken en uitvoeren van leuke activiteiten, soms gewoon in het niets doen, het laten zijn wat er is. De derde tip is de vraag wat het heeft opgeleverd naast alle narigheid. Hoe is dat voor jou?

Op zoek naar mogelijkheden een paar uur door te komen, heb ik stilgestaan bij Riet haar tips, en zowaar, het leverde leuke conclusie en ideeën op.

In onze vorige blog hadden we het over het maken van afspraken over hoe je op een prettige manier met elkaar om te kunt gaan. De vraag die hier onvermijdelijk uit voortkomt is wat je kunt doen als het iemand niet lukt zich aan die afspraken te houden. Als je hierbij tegen een muur wil oplopen, doet je dat met het stellen van drie vragen:

1)      welke regel is er overtreden;

2)      wie heeft dat gedaan en

3)      hoe gaan we hem straffen?

Dit alles onder de vlag van ‘Wie niet horen wil, moet voelen’. Je kunt je voorstellen dat dit het huis er niet gezelliger op maakt.

Je kunt ook andere vragen stellen:

1)      Wat is er gebeurd;

2)      wie hebben daar last van gehad en

3)      wat kunnen we doen om dit herstellen en samen weer de goede kant op te gaan?

Kijk dan naar wat er goed moet gaan in plaats van naar wat er mis is.

Neem Lia haar gezin. Met haar man en twee kinderen liep ze er tegenaan dat wanneer de stress te hoog opliep, ze tegen haar kinderen schreeuwde alsof die de oorzaak van alle ellende in haar leven waren. Omdat ze zelf daar zelf evenveel last van had als de kinderen, bood ze na een goed gesprek met haar man haar kinderen excuus aan en vroeg ze hen mee te zoeken hoe ze haar irritante gedrag kon voorkomen. Voor de kinderen was dat niet zo moeilijk: “je bent met twintig dingen tegelijk bezig, doet alles in je eentje en dan is het ook nog eens nooit goed ook”. Op de vraag wat Lia kon doen om de gezellige moeder te blijven die de kinderen ook zo goed kenden, vertelden de kinderen dat zij meestal een schreeuwbui ruim een kwartier van te voren voelden aankomen als een rommelende vulkaan die op uitbarsten staat. Ze spraken af dat ze bij het eerste gerommel Lia zouden aanraden een moment van rust in te lassen. En omdat ze er zelf ook belang bij hadden waren de kinderen en haar man best bereid zelf ook een handje extra uit te steken. Daarbij lasten ze puur voor de lol iedere dag een schreeuwmoment in waarin ze met z’n vieren de tuin in gingen en twee minuten zo hard mogelijk gilden. Ze moesten tenslotte even de gilenergie kwijt. Binnen twee dagen stopten ze ermee omdat het gegil werkelijk pijn aan de oren deed. Het nam niets weg van de pret die ze hadden van al die stomverbaasde hoofden die hen door de met kerstverlichting versierde ramen gade sloegen. Ze spraken af dat wanneer Lia weer een woedeaanval kreeg ze als compensatie met kinderen, samen met twee van hun vriendjes naar de kust zouden rijden voor een lekkere strandwandeling. Het was daarom wel jammer dat er veel minder schreeuwbuien waren. Gelukkig was Lia bereid ook zonder haar ‘wangedrag’ naar het strand te rijden; niet alleen de kinderen, zelf kon ze ook wel zo’n wandeling gebruiken. 

Download hier de mindmap bij dit blog

Deze blog maakt deel uit van de reeks ‘Als het huis te klein is’. Centraal thema hierin is het soepel(er) omgaan met elkaar nu kinderen en ouders steeds meer thuis zijn vanwege de pandemie. Eerdere afleveringen waren de dorpsgedachte, en soepel(er) leven met coronabeperkingen. ‘Als het huis te klein is’, is een initiatief van Jan Ruigrok (tekst) en Peter te Riele (visualiseringen). 

Reacties (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *